زهرا آيت الهي در گفت‌وگو با ايسنا، با بيان اينکه بايد کمک کنيم تا ازدواج ها آسان شود و به سمتي حرکت کنيم که ميزان تجرد قطعي کاهش يابد، گفت: آمارها نشان مي دهد در سال 95، يک ميليون و 297 هزار و 300 دختر 30 تا 50 ساله هرگز ازدواج نکرده داشتيم که اين تعداد اصلا آمار خوبي نيست.
وي با تاکيد بر اينکه بايد به سمتي برويم که ازدواج‌ها درسن معقول اتفاق بيفتد، نه اينکه دختران در سن 30 تا 40 سالگي ازدواج کنند و جمع زيادي از دختران مجرد را داشته باشيم، افزود: بستري براي تعداد قابل توجهي از زنان که به دليل طلاق يا فوت همسر، مجرد هستند فراهم شود تا امکان ازدواج مجدد پيدا کنند. بخشي از اين کار به تغيير فرهنگ ما برمي‌گردد؛ در اين تغيير فرهنگ، نظام و مسئولان مي توانند خيلي موثر باشند.
رئيس شوراي فرهنگي و اجتماعي زنان و خانواده در ادامه اظهار کرد: همانطور که با چند فيلم سينمايي ميتوانيم احساس مثبت يا منفي ايجاد کنيم، قاعدتا از طريق رسانه‌ها و فيلم‌هاي سينمايي، تئاتر، صدا و سيما و ... ميتوانيم اين فرهنگ را ايجاد کنيم که فرصت مجدد ازدواج را براي افرادي که همسرشان را به واسطه طلاق يا فوت از دست داده‌اند فراهم شود تا بتوانند دوباره تشکيل خانواده جديد بدهند.
آيت الهي در پاسخ به اين که در تدوين سياستهاي جمعيتي از تجربيات موفق ديگر کشورها نيز استفاده شده است؟ تصريح کرد: در تدوين سياستهاي مربوط به جمعيت که در نقشه مهندسي فرهنگي مورد استفاده قرار گرفت، نه تنها کشورهاي اروپايي بلکه سياستهاي تشويق جمعيتي تمام کشورهاي جهان را بررسي کرديم. اقدامات اين کشورها خيلي جالب بود و آنها ابتکار عمل‌هاي زيادي انجام داده بودند که اتفاقا بخشي از اين اقدامات در سند مهندسي فرهنگي آمده است و ما در سياستهاي جمعيتي آنها را لحاظ کرديم.
وي با تاکيد بر اينکه زماني ميتوانيم از تجربيات کشورهاي ديگر استفاده کنيم که بومي سازي شده باشند، اظهار کرد: بنابراين سياستي مانند مشوق هاي مالي براي تولد دو فرزند را ميتوانيم پيش‌بيني کنيم اما اين سياست بايد متناسب با وضعيت کشور خودمان باشد. قاعدتا متناسب با رفاه اقتصادي که در کشورهاي اروپايي وجود دارد نمي توانيم برنامه‌ريزي‌هاي مالي داشته باشيم اما اين به آن معنا نيست که نمي‌توانيم حمايت‌هاي مالي داشته باشيم؛ بلکه متناسب با وضعيت اقتصادي خودمان بايد اين کار را انجام دهيم.
رئيس شوراي فرهنگي و اجتماعي زنان و خانواده ادامه داد: براي مثال ديديم که کشوري طرحي در زمينه سياستهاي جمعيتي دارد و ما آن را در مهندسي فرهنگي وارد کرديم. در اين طرح از ساخت مسکن‌هاي «سه نسلي»حمايت مي‌شد. اين طرح قصد دارد که پدر بزرگ و مادر بزرگها با فرزندان و نوه هايشان در سه واحد مسکوني کنار هم باشند. يعني در يک ساختمان سه طبقه زندگي کنند و اين کار فوايد زيادي براي خانوادهها و اقتصاد کشور دارد.
آيت الهي ضمن تشريح جزييات اين طرح تصريح کرد: مسئولان اين کشور مي‌گفتند با اين طرح عملا تعداد خانه هاي سالمندان کمتر شده است، چراکه پدربزرگ و مادر بزرگها با نوهها سرگرم هستند و دختر و پسرشان که کنارشان بودند به آنها رسيدگي مي‌کنند. همچنين استفاده از مهد کودک‌ها کمتر شده است چرا که فرزندان کنار پدربزرگ و مادربزرگ‌ها هستند؛ در اين حالت پدرها و مادرهاي شاغل راحت تر به اشتغال ميپرداختند چرا که مي دانستند فرزندشان کنار پدر بزرگ و مادر بزرگشان است و نگهداري مي‌شود.
به گفته وي اين موارد آثار مثبت اقتصادي براي اين کشور هم داشته است و کاهش خانه‌هاي سالمندان، مهدکودک ها و ايجاد آرامش خاطر براي خانوادهها، بهتر شدن اشتغال زنان و مردان و ...بخشي از اين آثار مثبت است.
