خلاصه: بخشي از بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با کارگزاران نظام براي اولين بار منتشر شد.
به گزارش گروه سياسي خبرگزاري تسنيم بخشي از بيانات حضرت آيت‌الله خامنه‌اي رهبر معظم انقلاب در ديدار با جمعي از کارگزاران نظام براي اولين بار در نشريه خط حزب‌الله شماره 128 منتشر شد.
بر اساس اين گزارش، رهبر انقلاب به‌مناسبت آغاز سال جديد، روز دوشنبه هفته جاري (97/1/20) با برخي از مسئولان و کارگزاران نظام ديدار کرده بياناتي کوتاه و صميمي در جمع آنان ايراد فرمودند. در بخشي از اين ديدار، رهبر انقلاب با توجه به فضاي معنوي ماه رجب، اشاراتي به فضاي حاکم بر مديران دهه‌ي 60، و حال‌وهواي آن روزهاي کشور داشتند. نظر به اهميت اين موضوع، خط حزب‌الله، براي اولين بار، اين بخش از بيانات ايشان را منتشر کرد که به‌شرح زير است:
شما آقايان و بعضي از خواهرهايي که ظاهراً اينجا هستند... خيلي از شماها از اوايل انقلاب در ميدان فعاليت‌هاي انقلابي بوده‌ايد، يعني دهه‌ي 60 را به‌خوبي درک کرده‌ايد. [آيا] يادتان هست احساسات خودتان در آن دهه را؟ يادتان هست رفتار خودتان در آن دهه را؟ يادتان هست بي‌اعتنايي به مال را که در آن دهه داشتيد؟ اهتمام به خدمت را که در آن دهه داشتيد؟ يادمان مي‌رود؛ اين اشکال کار است.
تدريج! يکي از بلاهاي ما تدريج است، يعني به‌تدريج دچار يک حالتي مي‌شويم [اما] نمي‌فهميم، پيري خودمان را نمي‌فهميم؛ تدريجي است. کسي را که شما بيست سال است، بيست‌وپنج سال است نديده‌ايد، حالا مي‌بينيد، پيري او را مي‌فهميد، اما پيري خودتان را که تدريجي است و پيري آن دوست همراهتان را که دائم با هم هستيد، نمي‌فهميد، حس نمي‌کنيد، چون تدريجي است. ما سقوط خودمان، عقبگرد خودمان را که تدريجي است، درست نمي‌فهميم، خيلي بايد دقت کنيم.
اين خيلي مهم است. البته يک راهي هم دارد، يعني با وجود اينکه تدريج بر اعمال ما و حالات ما حاکم است و اين مانع مي‌شود که جايگاه و موقعيت خودمان را درست تشخيص بدهيم، لکن راه دارد، معيار دارد؛ معيار اين است که به عمل‌هاي خودمان نگاه کنيم، مثلاً فرض بفرماييد جنابعالي نگاه کنيد ببينيد که قبل‌ها مثلاً بيست سال پيش، پانزده سال پيش مقيّد بوديد که حتماً اين دو رکعت نشسته نافله‌ي عشاء را به‌جا بياوريد؛ حالا نمي‌کنيد، حالا مقيّد نيستيد، [البته] نافله‌ِ شب و نوافل ديگر را عرض نمي‌کنم، [بلکه] همين دو رکعت کوچک و کوتاه را بفهميد که عقب رفته‌ايد.
اگر ديديد که يک عمل خيري را در دهه‌ي 60 يا دهه‌ي 70 انجام مي‌داديد، حالا که دهه‌ي 90 است، آن را انجام نمي‌دهيد يا رغبت نداريد يا اصلاً فراموش کرده‌ايد، يک دعايي بود که آن وقت مي‌خوانديد، حالا اصلاً يادتان نيست، يا يک عمل خلافي بود، يک حرامي بود که آن وقت مقيّد بوديد انجام ندهيد، حالا انجام مي‌دهيد راحت و بي‌دغدغه، بفهميد که عقب رفته‌ايد؛ علامتش اين است. اعمال خودمان را مي‌توانيم بفهميم، مي‌توانيم مشاهده کنيم؛ حالات و وضعيت دل خودمان را آسان نيست که بفهميم، عادت کرده‌ايم به آن اما عمل را راحت مي‌توانيد؛ نگاه کنيد ببينيد. اينکه اساتيد اخلاق دائماً ماها را توصيه مي‌کنند به اينکه مراقبت داشته باشيد، مراقبه، يکي از کارهاي اساسي مراقبه است، مراقبه براي همين است؛ مراقب خودمان باشيم.
عزيزان من! از هر جا که هستيد، قوه‌ي مجريه، مقننه، قضائيه، جاهاي ديگر همه در اين جهت يکسانيد و يکسانيم. و ما در جمهوري اسلامي احتياج داريم به تعمير قلب خودمان؛ به اين نياز داريم چون جمهوري اسلامي با يک حکومت متعارف معمولي در دنيا فرق دارد. جمهوري اسلامي با يک هدفي، با يک آرماني، با يک منطقي، با يک عَلَمي به‌وجود آمده؛ آن عَلَم عبارت است از توحيد، از حکم الهي، از شريعت الهي؛ با اين عَلَم به‌وجود آمده. همه آن چيزهايي که ما مي‌خواهيم آزادي و عدالت و استقلال و غيره همه در همين عَلَم اسلام مندرج و مندمج است.
